viernes, 26 de marzo de 2010

méus poemas galegos


PASOS...

Pasos damos, neste refugallo,

onde soltamos as nosas pombas,

onde a fervenza derruba de cotío as horas.

Pasos por camiños, polo chan estrapallado.


Voamos sempre polo mesmo ceo,

sorrimos sen ver o que costa o tempo.

Escachamos as nosas pegadas como cego,

e cun chiscar dos dedos, sacamos do noso corpo o demo.


Pasos lixeiros, longos, febres,

pasos de lacazan, de ventos,

de canteiros, de labregos e de orfebres.


Rexurdimos novamente por camiños derroteiros,

con frescura, tenrura, estricados e periguiceiros.


Contamos cada un, como tempos trocaburados,

ondeamos entre outros mares, no medio de ondas

e dun gran navío, nos namoramos.


Alongamos recordos, pensamentos maxicos e dourados,

soslaiamos bocanadas de aire enxebre

e argumentamos bicos, verbas,

que sonan a sons dos nosos pasos pequenos.


Rosa Mª González Álvarez. 16/03/2010.

No hay comentarios:

Publicar un comentario